Hoogeveen maken we Samen, een kerstverhaal

Op deze grijze Eerste Kerstdagochtend loop ik al mijmerend de tuin in om wat afval in de kliko te droppen. Het is toch al zo’n dag en zo’n periode in het jaar waarin je dat wel eens hebt, dat mijmeren. Het eerste nummer van de Top2000 dat ik vanochtend hoorde en waar ik min of meer wakker mee werd was Memory Motel van de Stones, over mijmeren gesproken… Kort daarna kwam Bob Marley langs, Get Up Stand Up! Zo gezegd, zo gedaan en nou sta ik in de tuin.

Vanuit de tuin heb ik fraai zicht op de pas gerestaureerde toren van het raadhuis. Ik zie de Hoogeveense én de Europese vlag. Mooi vind ik dat. Ik heb zojuist in bed het interview in Volkskrant Magazine gelezen met Thierry Baudet. Althans, ik heb het geprobeerd. Ben halverwege gekomen. Ben ook een beetje moe van al die verhalen over Baudet, het afgelopen jaar. Misschien dat daarom die Europese vlag mij ineens zo opvalt. Dit is na mei ’45 de 73^e Kerst dat er vlaggen in vrijheid aan de toren van het raadhuis wapperen. We staan er nooit bij stil. En soms heb je een halfgelezen interview en een rebelse song van Bob Marley nodig om daar wel bij stil te staan. Als Baudet die 76 zetels haalt waar hij z’n zinnen op heeft gezet, sneuvelt er een vlag. Dan is er plaats op de toren voor iets nieuws. Misschien wel een vlag met het Parthenon, de Griekse tempel waar vroeger maagden werden geofferd. Dat is nog eens vooruitgang, zeg maar.

Vlaggen in vrijheid

Maar er sneuvelt meer dan alleen een vlag, vrees ik. Er sneuvelt een ideaal, een droom. Om in vrede te leven en om het Samen met elkaar te blijven rooien. Dat baart me zorgen. Want als we tot in lengte der jaren willen blijven genieten van in vrijheid wapperende vlaggen aan de toren van ons raadhuis, dan zullen we er Samen voor moeten blijven gaan. Daarom vind ik het mooi dat ook de Hoogeveense vlag er vandaag hangt. De komende maanden gaan wij, en vele anderen, ons weer heel erg druk maken over Hoogeveen en over hoe het verder moet met deze gemeente. Over wat anders moet en over wat niet meer moet. Daar gaan we de strijd over aan, zij het een woordenstrijd. In de Hoogeveensche Courant, op social media en misschien ook nog in heuse debatten. En na 21 maart maken we de balans op en kan een nieuw gemeentebestuur zich bezig gaan houden met het plooien van al die wensen van al die mensen en partijen. Prachtig toch? Ik ben blij met ons verkiezingsmotto Hoogeveen maken we Samen. Volgens mij de enige manier waarop het kan. En waarop het moet. Gewoon met z’n allen. En ik ben ook blij met de verregaande ideeën van onze partij over burgerparticipatie. De Smederijen 3.0 komen er aan als het aan de PvdA ligt. Straks is het raadhuis leeg en wordt de democratie gevierd in wijkcentra en dorpshuizen. Geen probleem, zo lang die vlaggen daar in vrijheid blijven wapperen. Elke dag en zeker elke Kerst.

Ik loop weer naar binnen. De radio staat aan, Top2000. Memory Remains speelt, van Metallica. Dat kan geen toeval zijn.

Fijne feestdagen en een voorspoedig 2018!