Het is (te) stil…….

De vakantieperiode geeft vaak ruimte voor reflectie. Even los van alle dagelijkse hectiek stil staan bij de afgelopen periode en vooruit blikken op de komende tijd. Beetje bezinning, dus.
Nederland verkeert in een crisis. Veel landgenoten merken daar niet zo veel van. Genieten nu van hun vakantie, wellicht niet hun enige vakantie in een jaar. Terrassen nog steeds bezet, een hapje en een drankje op zijn tijd.
Maar er zijn ook anderen. Werkloos met een krap budget. Schulden of dreigende schulden. Een door banken in het verleden soepel verleende, grote hypotheek die nu zware offers vraagt.  Onzekerheid over de nabije toekomst.
Jongeren die onzeker zijn over hun toekomst.
Allemaal dachten we heel lang dat het niet op kon, we waren er aan gewend geraakt dat het alsmaar beter zou gaan. Economen vallen over elkaar heen als het gaat om het aanreiken van oplossingen om uit de crisis te komen.
De vorige verkiezingen noodzaakten VVD en PvdA samen te werken en een nieuw kabinet te vormen. Een alternatief was er niet. Als het nodig is gaan sociaal democraten verantwoordelijkheid niet uit de weg. Dat was de belangrijkste drijfveer om bewindslieden te leveren voor het kabinet Rutte-2.
Vanwege het ontbreken van een meerderheid in de 1e Kamer en in het besef vanwege de crisis een breder draagvlak te moeten zoeken, zou dit kabinet op zoek gaan naar bredere steun. In de maatschappij (sociaal akkoord, zorgakkoord) en in het parlement. Maar niet-regeringspartijen zijn uiterst spaarzaam in het verlenen van steun aan moeilijke maatregelen. Ondanks het gegeven dat hun inhoudelijk programma niet echt diepgaand en veel afwijkt van de regeringspartijen. Behalve dan aan de vleugels, bij SP en PVV. Zo dreigt het centraal bestuur in ons land in een patstelling te geraken, terwijl het er nu zo op aan komt.
In tijden van crisis is regeringsdeelname moeilijk, lastig en ingewikkeld. Vooral ook als je gedwongen wordt samen te werken met een coalitiepartner die voor de verkiezingen juist de tegenpartij vormde.
Besturen is ook lef hebben. Met forse tegenwind niet weglopen voor je verantwoordelijkheid. Kritiek kunnen incasseren. Geen gemakkelijk, populistisch verhaal houden. Laten zien dat het ingewikkeld is. Dat we niet alles in de hand hebben. Dat de wereld echt is veranderd. Dat we met een blijvend lager welvaartsniveau te maken krijgen. Want ging het niet allemaal veel te gek? Waren we niet te veel gefocust op groei, groei en alsmaar meer consumptieve bestedingen?

Maar waar blijft het verhaal van onze politici die in Den Haag elke dag met veel inzet werken aan oplossingen en een koers voor de komende periode. Leg het verhaal uit! Laat zien waar we mee worstelen! Geef inzicht in wat voor soort samenleving we na de crisis willen bereiken. Schets wat onze sociaal-democratische waarden juist nu betekenen.
Ramses Shaffy schreef een prachtig nummer: “Het is stil in Amsterdam”. Het is wat mij betreft te stil in Den Haag vanuit onze PvdA-gelederen. Samsom, we horen je niet! Kamerleden en bewindslieden, trek het land in om het moeilijke verhaal te vertellen. Open en eerlijk.

Klaas Smid