Midas of Wolfje

Eerst waren er de media die er bovenop doken: Was er een wolf in Flevoland dood aangetroffen? Sensatie!
Daarna kwamen de wetenschappers: Ja, met grote waarschijnlijkheid was het een wolf en geen kruising tussen hond en wolf als fokkersexperimentje. Neutrale opstelling.
Toen kwamen de natuurfanaten, met berichten op Facebook als hieronder:
Een roofdierexpert heeft vandaag bekend gemaakt dat het doodgereden dier in Noordoostpolder met 98% zekerheid een echte wolf is! Dit zou betekenen dat voor het eerst sinds 150 jaar de wolf weer terug is in Nederland! Volgens ons zou het geweldig zijn als dit dier weer terugkeert aan de top van de voedselketen.
Mijn gedachten gingen terug naar mijn jeugd, toen ik in het weekblad Donald Duck geregeld een verhaaltje van De Kleine Boze Wolf las. Een misleidende titel, want Wolfje was het überbrave zoontje van Midas, de echte (grote) boze wolf. Telkens weer ving vader Midas de onnozele biggetjes Knir, Knar en Knor, stopte ze in een enorme kookpot en dan moest Wolfje weer een list verzinnen om die krulstaartjes te redden van een einde als kotelet.
Waarmee ik maar zeggen wil: Het is niet allemaal pais en vree, met een wolf nabij uw dorp of stee.
(……)
We zijn op weg naar Omsk, maar de weg daarheen is lang
En daarom vullen wij de tijd met feestelijk gezang
Intussen gaat zich iets bewegen in de achtergrond:
Iets donkers en iets talrijks en het lijkt me ongezond
Ze zijn nog vrij ver achter ons, ik zie ze echter wel
Het is een hele massa en ze lopen nogal snel
En door ons achterna te lopen halen zij ons in
Wat onvoordelig uit kan pakken voor een jong gezin
De donkere gedaanten zijn bijzonder vlug ter been
Ze lopen op vier poten, en ze kijken heel gemeen
Ze hebben grote tanden, dat is duidelijk te zien
Het zijn waarschijnlijk wolven en kwaadaardig bovendien
Troika hier, troika daar……. (Drs. P)

Enkele weken geleden bezocht ik het plaatsje Die in het Franse departement Drôme, vooral bekend van het prikdrankje Clairette de Die. Het plaatsje is een bezoekje nauwelijks waard, behalve wanneer ze het Fête de la Transhumance vieren. De Transhumance is de jaarlijkse seizoensverplaatsing van leefgemeenschappen en hun veestapels in bergachtige gebieden: In het voorjaar de bergen in, naar de hooggelegen, koele streken met sappige weiden, vóór de winter weer terug naar het dal met een dan milder klimaat. Zo ging het vroeger, nu zijn het alleen nog individuele herders met hun hond(en) die een schaapskudde een seizoen lang boven in de bergen houden.
Op het jaarlijkse Fête in Die worden ’s ochtends duizenden schapen door de straten gevoerd om de trek te symboliseren. In de dorpskern zijn dan informatiestands over schapenrassen, herders, herdersattributen en er is tevens een traditionele maaltijd, met natuurlijk lamsvlees en schapenkaas.
Maar ook was er een stand van een actiegroep die het opneemt voor de herder en zijn dieren. Zij signaleren dat de wolf inmiddels een beschermd dier is in Frankrijk, maar dat dit zo z’n nadelen heeft. Met alleszeggende foto’s wordt dat getoond. Want wie denkt er nog aan de herdersbelangen?
We weten allemaal dat kippenhouders als de dood zijn voor vossen in de buurt. Benieuwd wanneer boerenorganisaties en belangenverenigingen van herders in Nederland van zich laten horen. Kan een aardige strijd opleveren, dit keer niet van mens&stad tegen natuur, maar nu eens van natuur tegen natuur.